κατοικοφθορώ

κατοικοφθορῶ, -έω (Α)

φθείρω, προξενώ καταστροφή με τη συμπεριφορά και την πολιτική μου («οὐδέν διειργάσατο καὶ κατοικοφθόρησε τὴν πόλιν», Πλούτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + οἰκοφθορῶ «φθείρω, χάνω την περιουσία μου»].